«μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.»
Γ. Σεφέρης
Πάνε οι πόλεις που αγαπήσαμε. Θεωρούσαμε ότι δε θα τελειώσουν ποτέ. Άπειρες μας φαίνονταν.
Τελικά, είναι δυσκολότερος ο αποχαιρετισμός απ' ό,τι ήταν η προσαρμογή σε αυτές. Όσοι δεν έφυγαν δεν το καταλαβαίνουν κι όσοι δε γύρισαν δεν το φαντάζονται.
Η λύση είναι να μείνεις για λίγο μόνος, να ψάξεις τις επιθυμίες σου, έπειτα να βρεις να απασχολείσαι με κάτι και όλα αυτά να τα έχεις στο νου σου ως προσωρινά αν δε σε γεμίζουν. Να αναμένεις μια αλλαγή που δε φαίνεται στο άμεσο μέλλον, να τη μηχανεύεσαι όμως, να την προσπαθείς. Έτσι από το προσωρινό θα αντλείς για το αιώνιο. Και θα συνεχίζεις...
Έτσι είναι, φίλη μου. Άνθρωπος δίχως ελπίδα, είναι σαν λουλούδι δίχως χώμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήωραία τα λες :)
ΔιαγραφήΝα ονειρεύεσαι αυτό που θες, αλλιώς το "αδύνατο" ποτέ δεν θα γίνει "δυνατό".
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλωστε τα όνειρα είναι προσχέδια του αύριο. Ενός αύριο, που επιθυμούμε να έρθει!!!
Λατρεύω Μποφίλιου.
Φιλί γλυκό!
με βρίσκεις σύμφωνη καθώς όσα ονειρεύομαι και πιστεύω με πάθος συνήθως πραγματοποιούνται και τότε είναι ακόμη καλύτερα κι ας λένε οι πολλοί πως όταν τα όνειρα παίρνουν μορφή χάνουν τη γοητεία τους.
ΔιαγραφήΦιλί
Εδώ είναι καλέ η Κέρκυρα,δε πήγε πουθενάαα!! :p
ΑπάντησηΔιαγραφήαχαχαχαχαχαχαχαχα μακράν το καλύτερό σου σχόλιο!
ΔιαγραφήΔεν νομίζω!Εχω αφήσει πολύ πιο γαμάτα σχολια!Το ανωτερο επίπεδο γαματοσύνης μου δε μου επιτρέπει να αφήνω μη γαμάτα σχόλια!!Ψεύτρα,υποκρίτρια,φαρισαία!:p
Διαγραφήναι αλλά δε μας χαρακτήρισες τα σχόλιά σου.. -. -
Διαγραφή