« Ἡ δύναμή σου πέλαγο και ἡ θέλησή μου βράχος »
Δ. Σολωμός

«Δε θα γράφεις, όταν δεν έχεις κέφι χρυσό μου κορίτσι, ούτε όταν δεν έχεις τίποτα να πεις.

Δε θα ήταν καλό να βάλουμε στη ζωή μας καταναγκαστικά έργα, όσο μικρά και να ’ναι.»
Γ. Σεφέρης

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Χριστογεννιάτικοι Άνθρωποι

Είναι μαζί μας όλο τον χρόνο μα σαν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα τούς εντοπίζεις ευκολότερα. Ανάμεσα στα λαμπάκια που δίνουν όλη τους την ισχύ για να φωτίσουν τις πιο αγαπημένες μας γωνιές στην πόλη, εκείνοι ξεχωρίζουν με την εκτυφλωτική τους λάμψη. Είναι σαν να απελευθερώνονται τέτοια εποχή γιατί το σκοτάδι δεν διαχέεται πια στους δρόμους ώστε να τους αποκαλύπτει ευκολότερα. Τώρα, θαρρούν πως κρύβονται μα κανένα τεχνητό φως δεν μπορεί να τους σκεπάσει.
Οι Άνθρωποι αυτοί μιλούν κι είναι τόσο όμορφοι που μπροστά τους σωπαίνεις, αφού καμιά λέξη δε μοιάζει να μπορεί να αγγίξει την ομορφιά τους. Τα ωραιότερα λόγια αδυνατούν, χάνουν κάθε νόημα κι ύστερα αντιλαμβάνεσαι έξαφνα, πόσο περιττές είναι κάποτε οι λέξεις. Τους βλέπεις να ακτινοβολούν κι εσύ που νόμιζες πως τόσο καλά χειρίζεσαι τα λόγια, τώρα δε σου χαρίζονται. Αυτή τη στιγμή που τα έχεις περισσότερη ανάγκη από ποτέ εκείνα εξαφανίζονται και τη θέση τους παίρνουν μια εύηχη σιωπή και κάνα δυο σταγόνες που τρέχουν απρόσμενα από την ψυχή σου. Μα εκείνοι δε σταματούν κι απορείς πώς γίνεται να βρίσκουν τόσες πολλές λέξεις για να εκφραστούν, πόσο απρόσμενα ανοίγουν τις πύλες τους μπροστά σου δίχως να αισθάνονται απειλή, καταρρίπτοντας κάθε άμυνά τους, κατατροπώνοντας κάθε επίθεσή σου.
Από την άλλη, είσαι εσύ με τον εαυτό σου να προσπαθεί να προφυλαχθεί από κάθε ακτίνα τους, μη μπορώντας να ξεχωρίσει τις αστραπές από τις ηλιαχτίδες... Επομένως, αρματώνεσαι με κάθε λογής όπλα που απέκτησες από προηγούμενες μάχες στο παρελθόν, κι αποκρούεις κάθε ενέργειά τους. Μέχρι να τους δεις να εξαντλούνται και να σταματούν. Βαθιά μέσα σου όμως, δε θέλεις να τα παρατήσουν. Ίσως μάλιστα σκεφτείς, πως οι δοκιμασίες σου δεν τους αξίζουν. Κι όμως πρέπει να προφυλαχτείς. Τόσο καιρό μαθαίνεις να εντοπίζεις τις απειλές και τώρα ξέχασες να ξεχωρίζεις τις αλήθειες. Αδημονείς να φιλτράρεις κάθε τους πράξη κι αναζητάς την αμαυρωμένη τους όψη. Τελικά, την εντοπίζεις. Φυσικά και την εντοπίζεις, εφόσον έχεις εξασκηθεί πια. Νιώθεις περήφανος. Ωστόσο, συνειδητοποιείς πως κι η άλλη τους πλευρά μοιάζει εξίσου όμορφη. Τα χάνεις... Μπερδεύονται οι θεωρίες σου κι οι αποδείξεις σου καταλήγουν λανθασμένες αδυνατώντας να επιβεβαιώσουν κάθε πόρισμα.
Η αλήθεια τους σε περιβάλλει δίχως να σε πνίγει. Τρομάζεις. Δεν αντιστέκεσαι. Άοπλοι κερδίζουν τα εδάφη σου. Απέμεινες μονάχα να κοιτάζεις, με τα όπλα στα χέρια σου να μετατρέπονται σε άνθη των Χριστουγέννων. Το μέσα σου χαμογελάει μα δε καθησυχάζεται. Αφήνεσαι κι αμφιβάλλεις. Μόνο που τώρα ξέρεις πια να διαχωρίζεις το πολύ των λίγων από το λίγο των πολλών.

Καλά Χριστούγεννα ! ! !
Ευχή για το νέο έτος: Να εντοπίζετε το καλό σε κάθε περίσταση κι ό,τι αγαπάτε να το κάνετε με πάθος (αρκεί να μην πληγώνεται κανείς), αφού ο κόσμος πάντα θα βρει κάτι να πει! :)




"πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή;
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή;"