« Ἡ δύναμή σου πέλαγο και ἡ θέλησή μου βράχος »
Δ. Σολωμός

«Δε θα γράφεις, όταν δεν έχεις κέφι χρυσό μου κορίτσι, ούτε όταν δεν έχεις τίποτα να πεις.

Δε θα ήταν καλό να βάλουμε στη ζωή μας καταναγκαστικά έργα, όσο μικρά και να ’ναι.»
Γ. Σεφέρης

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Alter ego

«κι αν ήμουν εγώ που άλλαξα στο μεταξύ;»
Στρ. Τσίρκας



Υπάρχουν στιγμές που δυσκολεύομαι να τους γνωρίσω από την αρχή. Σα να μεταμορφώθηκαν αυτοί, άλλαξα κι εγώ. Αλλαγές μικρές, εξάλλου δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι αλλάζουμε. Μονάχα διαμορφωνόμαστε μέσω των εμπειριών μας και λόγω των καταστάσεων. Αυτά τα τέσσερα χρόνια οι αραιές κατ' ανάγκην συναντήσεις και η επικοινωνία εξ αποστάσεως δε φανέρωναν το ποσοστό της αλλαγής. (Η αλήθεια είναι πως δε θέλω να σκεφτώ το ενδεχόμενο ότι εκείνοι παρέμειναν σταθεροί και γι' αυτό δεν τους αναγνωρίζω).Τώρα ο καθένας μας μοιάζει λίγο χαμένος στα δικά του προβλήματα. Οι βιαστικοί προτρέχουν να αναρωτηθούν πόσο σημαντικές μπορεί να είναι οι σκέψεις που μας βασανίζουν σε τέτοια ηλικία. Στην καλύτερή μας ηλικία.
Ξαφνικά δεν τους αναγνωρίζω κι αυτό ίσως να οφείλεται στο πόσο έχω αλλάξει εγώ μέσα σε τέσσερα χρόνια.
Από την άλλη ίσως να είναι και αυτό ένα στάδιο της αναπροσαρμογής. Ίσως χρειάζεται λίγος χρόνος για να θυμηθείς όσα σε δένουν με αυτά εδώ τα άτομα -διαφορετικά δε θα έμεναν στη ζωή σου όλον αυτόν τον καιρό. Χρόνος και για τις νέα προσθήκες ατόμων στη ζωή σου. Χρόνος και χώρος για να γνωρίσουν κι εκείνοι τον νέο σου εαυτό. Αλίμονο! Όχι να συγχρονιστείς με ασυμβίβαστους!
Έρχεται ο καιρός που θα συνειδητοποιήσεις πως οι πιο δυνατοί σου φίλοι, αυτοί που έτυχε να γνωρίσεις στα φοιτητικά εδάφη, θα είναι μακριά μα τόσο κοντά σου και θα συνεχίσεις να είσαι ευγνώμων που υπάρχουν στη ζωή σου.

Τελικά όμως μπορεί πολλοί από εμάς στην παρούσα στιγμή να μην αφιερώνουμε τον χρόνο που χρειάζεται διότι είμαστε ταγμένοι στη διεκδίκηση των πιο μεγάλων μας ονείρων και επιπόλαια καμιά φορά ψάχνουμε τον τρόπο να τα πλησιάσουμε, ξεχνώντας τα υπόλοιπα. Συγχωρέστε μας! Δε ψάχνουμε για δικαιολογίες αφού ξέρουμε πως αυτό είναι πάνω απ' όλα!

Χρειάζεται χρόνος για να σε βρεις ξανά υπό άλλες συνθήκες πια.




«Παρέα μόνο σάς ζητώ∙ 
δε θέλω να το συζητώ. 
Δε θέλω αναλύσεις∙ 
μην ψάχνετε για λύσεις. 
Παρέα διακριτική, 
σαν να μην είστε καν εκεί.»


11 σχόλια:

  1. χμμ είναι παράξενο και άσχημο να εξαφανίζονται οι φίλοι και καμιά φορά να καταλήγουν δύο ξένοι.
    Η εικόνα τα λέει όλα.

    Φιλιά Άλς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. άλλοι μένουν άλλοι φεύγουν, έτσι είναι αυτά.

      Καλό μεσημέρι :)

      Διαγραφή
  2. να'ξερες πόσο πολύ σε καταλαβαίνω.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μήπως μόλις γύρισες στην πόλη σου από άλλη πόλη; :P

      Διαγραφή
    2. Όχι... είμαι δέκα χρόνια Αθήνα αλλά κατάγομαι απο Χαλκίδα.....

      Γύρισες στην πόλη σου? και περίμενες να τους βρείς όλους εκεί? ίδιους? Αγαπημένη μου, κοίτα γύρω σου, δίπλα σου, μέσα σου... τι μένει πια ίδιο, σταθερό σε αυτόν τον παλιόκοσμο που ζούμε...?

      Διαγραφή
    3. όχι ίδιους! Αλίμονο αν τους έβρισκα ίδιους! Απλώς τώρα συνειδητοποιώ ότι καθώς προχωράμε ίσως στην πορεία να μην ταιριάζουμε με όσα ταιριάζαμε παλά είτε πρόκειται για ιδέες, είτε για ανθρωπους κοκ.

      Αθήνα ε; κάποιοι μου λένε πως εκεί οι άνθρωποι άπαξ και γνωριστούν κ ταιριάξουν δύσκολα χωρίζουν ενώ άλλοι μου είπαν πως στην Αθήνα οι φιλίες χάνονται ευκολότερα μέσα στους ρυθμούς. Εν τέλει μάλλον παντού το ίδιο ισχύει.

      Διαγραφή
    4. Η ζωή προχωρά, θέλουμε δεν θέλουμε. Κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν και κάποιοι όχι, κάποιοι με πιο γρήγορο ρυθμό και κάποιοι με πιο αργό. Το βρίσκω λογικό. Το ξέρω, στην αρχή απογοητεύεσαι και σου λείπει ο άνθρωπος που είχες γνωρίσει, που είχες αγαπήσει αλλά ξέρεις.......εγώ πολλές φορές προσπαθώ να τα βρω με τον ίδιο μου τον εαυτό..φαντασου πόσο πιο δύσκολο είναι με τους άλλους.

      Όσο για την Αθήνα....δεν την αγάπησα ποτέ και νομίζω δεν θα την αγαπήσω ποτέ παρά το γεγονός ότι μένω σε μια περιοχή που δεν έχει να κάνει με το τρέλο και την αθλιότητα που υπάρχει στο κέντρο πχ. όσο για τις φιλίες εγώ είμαι της άποψης ότι χάνονται.. όταν πρέπει να κάνω 5 μέρες πριν συμβούλιο με τις φίλες μου να βρεθούμε όταν η μια μένει γλυφάδα η άλλη κηφισιά η άλλη χαλάνδρι.......άστο........μέσα στην τρέλα στους ρυθμούς που ζούμε και με τόση απόσταση μέσα στην ίδια την πόλη......χάνονται οι άνθρωποι..........

      Διαγραφή
  3. Βάζω τα δυνατά μου και από την πιο βαθιά σοφία μου λέω (οκ, οκ...:-) ) πως πάντα θα αλλάζουμε, πάντα θα μένουμε ίδιοι και πάντα η ζωή (και) γι' αυτό θα είναι ωραία:-)

    Φιλιά, στην παλιά μου φίλη που κάθε μέρα ανανεώνεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα ξέρεις πόσο μ' αρέσει η σοφία σου και οι «συμβουλές» σου!

      μάντεψε πού θα βρίσκομαι αύριο; (όχι σε σας μη χαίρεσαι!)

      Διαγραφή
  4. "χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε" λέει ο στίχος.
    Δεν ξέρω αν αλλάζουμε ή αν απλώς αναπροσαρμοζόμαστε, ξέρω πως η ζωή τα σημαντικά στο τέλος τα διασώζει!!
    Να περνάς όμορφα!! Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε αυτό συφμωνώ κι εγώ καλή μου Μαρίνα! Για αυτό τον λόγο ο χρόνος είναι πολύτιμος.

      σε φιλώ

      Διαγραφή

Παρακαλείται να σχολιάζετε με ευγένεια, παρρησία και ελληνικούς χαρακτήρες :) Ευχαριστώ!