« Ἡ δύναμή σου πέλαγο και ἡ θέλησή μου βράχος »
Δ. Σολωμός

«Δε θα γράφεις, όταν δεν έχεις κέφι χρυσό μου κορίτσι, ούτε όταν δεν έχεις τίποτα να πεις.

Δε θα ήταν καλό να βάλουμε στη ζωή μας καταναγκαστικά έργα, όσο μικρά και να ’ναι.»
Γ. Σεφέρης

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Διδάγματα του 2013

«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις 
και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.» 
Γ. Σεφέρης

Βλέπουμε, ακούμε, διαβάζουμε και γράφουμε για τα παράξενα, τα αστεία, τα κακά ή τα καλά του 2013 λίγο πριν αυτό εκπνεύσει. Ωστόσο, φαίνεται να ξεχνάμε ή να αποφεύγουμε να αναφέρουμε ανάμεσα στις έρευνες για τους πλουσιότερους, τους ομορφότερους, τους πιο ακριβοπληρωμένους του κόσμου, τα μαθήματα που μας έδωσε το έτος που πέρασε. Μια τέτοια ανασκόπηση αποφάσισα για την παρούσα ανάρτηση.

Εδώ και αρκετά χρόνια έχω σταματήσει να διώχνω άρον άρον το παλιό έτος όπως συνηθίζεται από τους πολλούς. Όσο δύσκολος, όμορφος ή περίεργος κι αν ήταν ο χρόνος που κάθε φορά έφευγε πάντα μας είχε διδάξει κάτι. Το 2013 ήταν ένα έτος ισορροπημένο και πολύχρωμο. Το πρώτο μισό ως και τον Ιούνιο ήταν γοητευτικό και το άλλο μισό μου άφησε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Ο χρόνος που φεύγει είχε για μένα πολλά χαμόγελα, συγκινήσεις, πολλή αγάπη, σεβασμό, γαλήνη και στιγμές για τις οποίες δε θα μπορούσα παρά να είμαι ευγνώμων που τις έζησα αλλά και δυσκολίες, άγχη, αλλαγές, γνωριμίες, αδιαφορία, νέα δεδομένα προσαρμογής. Όλα μαθήματα κι όλα εμπειρίες.

Το '13 μου δίδαξε πως ο κάθε στόχος είναι εφικτός αρκεί να μην τον παραμελήσεις και πως τα όνειρα βγαίνουν αληθινά ακόμη κι αν κάπου καθυστερήσουν. Επίσης, μου έδειξε πως κάποιοι άνθρωποι φεύγουν από τη ζωή σου τόσο αθόρυβα σα να μην ήταν ποτέ εκεί αλλά όλο και κάτι σου έδωσαν, όλο και κάτι πήραν. Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά πως όσοι μπορούν να χαρούν ειλικρινά με την επιτυχία σου αξίζει να βρίσκονται στη ζωή σου.
Τον χρόνο που πέρασε καλλιέργησα κι άλλο τη σιωπή μου μα δεν έπαψα να φουσκώνω με θάρρος για να μιλήσω όταν είχα κάτι να εκφράσω ή όταν ένιωθα αδικημένη ακόμη κι αν έτρεμε η ψυχή μου.
Ανάμεσα στα καλά θα εντάξω και την αποδεδειγμένη πια θεωρία πως η καλλιέργεια είναι δύναμη, η κρίση είναι όπλο και η γνώση εφόδιο.

Το ΄13 είχα και τις αποτυχίες μου. Υπήρξαν στιγμές που χειρίστηκα λαθεμένα τον εαυτό μου πληγώνοντας τους ανθρώπους μου. Αρκετές φορές δεν κατάφερα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου κι άλλες να παραδεχτώ τα λάθη μου. Από την άλλη, κάποτε έδωσα περισσότερο "εγώ" σε όσους δεν το άξιζαν κι άλλοτε λιγότερο σε εκείνους που με εκτίμησαν. Λάθη που γυρνώντας τον χρόνο ίσως τα ξανάκανα, ίσως και να τα διόρθωνα.

Θεωρώ πως το 2013 δε θα είναι από τα χρόνια που ίσως κάποτε ξεχάσω. Αποτυπώθηκε καλά μέσα μου με τις τεράστιες αλλαγές του. Περνώντας μάλιστα, τα έτη ξέρω ότι θα θυμάμαι περισσότερο τις χαμογελαστές στιγμές γι' αυτό φρόντισα να είναι πολλές. Εκ φύσεως επιλέγω να μη θυμάμαι συχνά τις ασχήμιες παρά μόνο τα μαθήματα που πήρα από αυτές. Εξάλλου οι καλές μνήμες σε ωθούν στην κορυφή, ανοίγουν τους ορίζοντες και σου χαρίζουν φτερά.

Μαθήματα υποχρεωτικά που δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε ή επιλεγόμενα βασισμένα σε μια απόφασή μας ήταν όλα εξίσου σημαντικά. Έτσι κι αλλιώς όλα είναι εμπειρίες!

ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ!!!


Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Δώρο Χριστουγέννων

«Πιο κοντά, πιο κοντά
Τούτες τις μέρες...»
Γ. Ρίτσος


Καλησπέρες!!
Το δώρο μου τα φετινά Χριστούγεννα είναι η αναλυτική μου βαθμολογία που κατέφθασε από τη Σχολή μου μέσω ΚΕΠ. Έτσι όπως τη βλέπω σουλουπωμένη περνάνε από το μυαλό μου όλες οι στιγμές κατάκτησης αυτών των εξαιρετικών ή ταπεινών βαθμών. Ύστερα από εβδομάδες αναμονής και προσμονής την κρατάω στα χέρια (πού να πιάσω και πτυχίο δηλαδή!).

Θα σας ευχηθώ περιεκτικά και περιληπτικά γιατί με ταλαιπωρεί η αγαπημένη μου τενοντίτιδα στον καρπό (όχι στο χέρι με τα ράμματα, στο άλλο. Ζήλεψε!)
περισσότερο από ποτέ αυτές τις μέρες γι' αυτό και προσπαθώ να απέχω από τον υπολογιστή φορώντας το ναρθηκάκι μου (ξέρω τι σκέφτεστε ότι με καταράστηκαν αλλά δε μασάμε εμείς!).

Χρόνια καλά, χρόνια πολλά γεμάτα ευτυχισμένες στιγμές, χαμόγελα, υγεία και δύναμη. Εύχομαι αυτές τις μέρες να τις περάσετε με τους αγαπημένους σας! Θεωρώ πως στις γιορτές οφείλουμε να τηρούμε την προτεραιότητα αφιερώνοντας χρόνο αρχικά στις οικογένειες και στους αγαπημένους συγγενείς κι έπειτα στους φίλους. Βέβαια, αυτό είναι εντελώς υποκειμενικό. Τέλος, εύχομαι να θυμόμαστε πως τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς δώρα και φαγητό, το νόημα βρίσκεται αλλού σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του Χριστιανισμού. Στο χέρι μας είναι να το βρούμε!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ με πολλά χαμόγελα σε όλους!!!

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Στην κούραση να χαμογελάς

Εδώ και κάποιες μέρες επισκέπτομαι τον ορθοπεδικό μας καθώς χρειάστηκε να κάνω μια επέμβαση στο δεξί μου χέρι (τίποτα ανησυχητικό). Σημειωτέον, οι λοιπές επισκέψεις δεν έγιναν σε κάποια ιδιωτική κλινική αλλά στο στρατιωτικό νοσοκομείο της πόλης και το τονίζω για να μη φανούν τα παρακάτω αυτονόητα. Ήταν η πρώτη φορά που τον γνώριζα προσωπικά.

Μερικοί άνθρωποι σε κάνουν να σκεφτείς πως πρέπει να αγαπούν αυτό που κάνουν γιατί τους βλέπεις ακόμη και την πιο δύσκολη μέρα ευδιάθετους. Προφανώς δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες και λογικό είναι να μην έχεις την ίδια όρεξη κάθε φορά αλλά όταν βρίσκεις κάτι να αγαπάς μέσα στην όλη κατάσταση τότε τα πράγματα φαίνονται λίγο καλύτερα.
Όσο παράξενο κι αν ακούγεται ήταν η πρώτη μου φορά σε χειρουργείο αφού στους άλλους μου τραυματισμούς, ως δραστήριο παιδί και γω, δε χρειάστηκε να κάνω ποτέ ούτε καν ράμματα! Ο γιατρός και το προσωπικό που με ανέλαβαν ήταν κάτι παραπάνω από ευγενικοί μα κυρίως ευδιάθετοι και αυτό ήταν μάλλον που με κέρδισε. Σοβαροφανείς επαγγελματίες μα αν τους έδινες το ερέθισμα γλυκύτατοι άνθρωποι με πολύ χιούμορ. Κάθε φορά λοιπόν που επισκέπτομαι το νοσοκομείο θα έλεγα χωρίς υπερβολή πως ξεκινάω τη μέρα μου ευχάριστα αφού γελάμε πολύ. Παραδόξως, το όμορφο περιβάλλον αντιστάθμιζει τον πόνο και την ταλαιπωρία που προκύπτουν σε αυτές τις περιπτώσεις.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι ειδικά σε τέτοια επαγγέλματα ίσως να υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης. Όταν διορθώνουμε τον εαυτό μας και όταν τελικά αγαπάμε ό,τι κάνουμε τότε μπορεί να διατηρηθεί η ελπίδα και η πίστη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Σίγουρα δεν είναι όλοι έτσι, ίσως μάλιστα να είναι η μειοψηφία, αλλά καλό θα ήταν κι εμείς οι ίδιοι να μην είμαστε εχθρικοί απέναντι σε ανθρώπους που δε γνωρίζουμε. Όλοι θέλουμε να εξυπηρετηθούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ωστόσο η ευγένεια, το χαμόγελο και η καλή διάθεση είναι μεταδοτικά οπότε ας μη δημιουργούμε πρόβλημα εκεί που δεν υπάρχει.

Εν τέλει, «το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό» αλλά και από πού τον βοηθούν και οι άλλοι να τον δει. Καλή καρδιά λοιπόν και λίγη παραπάνω υπομονή εκεί που πρέπει.


Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Ορκωμοσία

«Από’μας θα εξαρτηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Από’μας θα εξαρτηθεί ο παράδεισος ή η κόλαση που θα χτίσουμε. Η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας.»
Οδυσσέας Ελύτης
Έχω αρκετά νέα από τις περασμένες μέρες αλλά θα ξεκινήσω από τα πιο ευχάριστα και συγκινητικά.
Όσοι μπήκατε να μου ευχηθείτε λόγω τίτλου την πατήσατε! Στρέψτε αμέσως τις ευχές σας προς τον Δίδυμό μου!
Ήταν η πρώτη ορκωμοσία στην οποία παραβρέθηκα καθώς δεν ήμουν από εκείνους που πήγαιναν σε ορκωμοσίες από περιέργεια, αφού έλεγα πως όταν ορκιστούν οι φίλοι, ο αδερφός ή εγώ θα μάθω πως είναι. Οι φίλοι δεν ορκίστηκαν ακόμη δυστυχώς ή όσοι ορκίστηκαν δε βόλεψε να παραβρεθώ. Πρώτη φορά λοιπόν και οι περισσότεροι απόφοιτοι ξεχείλιζαν από χαρά και οι συγγενείς τους από άλλη τόση.
Άγχος και χαμόγελα τα συνδύαζαν έξοχα οι μελλοντικοί πτυχιούχοι.
Ο καθηγητής που έδινε τα πτυχία δεν ήταν πάντα ο ίδιος. Κάθε φορά κι ύστερα από ορισμένο αριθμό πτυχίων αναλάμβανε κάποιος άλλος. Η ανακοίνωση για αλλαγή καθηγητή εκλαμβανόταν από τους αποφοίτους άλλοτε με ενθουσιασμό και κάποτε πιο αδιάφορα. Μεγάλη ευλογία για τους καθηγητές που μόλις ακούστηκε το όνομά τους καταχειροκροτήθηκαν κι ας μην ήταν εκείνοι που μοίραζαν βαθμούς αδιακρίτως.
Μεγάλη περηφάνια για το Διδυμάκι που παρελάμβανε το πτυχίο του, που χαιρετούσε τους καθηγητές του, που αποφοιτούσε από τη Σχολή που τόσο αγάπησε, που ορκιζόταν με τους φίλους του.
Οι φωτογράφοι πολλοί αλλά σαν εμένα κανείς επαγγελματίας, διότι οι δικές μου φωτογραφίες δεν ήταν ψυχρές. Δεν υπερβάλλω, η φωτογραφία είναι τέχνη και η τέχνη γίνεται με ψυχή! Βέβαια αν θέλετε να μιλήσουμε για ανάλυση και pixels πάω πάσο...

Πέρασαν κι όλας τέσσερα χρόνια λοιπόν!
Καλή ζωή και καλή συνέχεια στα όνειρά σου!!


Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Φοιτητοπερπατήματα

«Όμως εκεί που δύο φίλοι Μιλούν ή και σωπαίνουν - προπαντός 
τότε - Τρίτο τίποτα δε χωρεί.» 
Οδ. Ελύτης


Στιγμές ασφυκτικής ευτυχίας στην πόλη που είναι γεμάτη από εικόνες, μυρωδιές, συναισθήματα, Ανθρώπους. Σα να μη φύγαμε ποτέ αρμενίζαμε στους δρόμους, τη Σχολή και τις στοές με την πιο κοντινή μου φίλη σκορπίζοντας χρώματα σε κάθε μας βλέμμα.
Όλα ήταν περασμένα μα δικά μας. Όλα άφηναν στα χείλη μας ένα χαμόγελο ακόμη κι εκείνα που κάποτε μας θύμωναν ή μας στεναχωρούσαν. Θυμηθήκαμε τις πιο όμορφες στιγμές κι έμοιαζαν τώρα περισσότερες από τις άσχημες οι οποίες φάνταζαν αστείες ή ανούσιες.
Συνάντησα τους πιο δικούς μου Ανθρώπους της πόλης μα κι άλλους πιο αδιάφορους. Αστραπιαία περνούσαν οι στιγμές που είχα ζήσει μαζί τους, τα λόγια που είχαμε ανταλλάξει, η εντύπωση που μου έχουν αφήσει.
Παραδόξως, ψάχνοντας μέσα μου για λέξεις έβρισκα μόνο σιωπή. Ήθελα μονάχα να ακούω και να μαζεύω τα λόγια των αγαπημένων μου. Κι αν είχα τόσα να τους πω με δυσκολία σχημάτιζα τις φράσεις καθώς ό,τι σημαντικό έμοιαζε εκεί να χάνει το νόημά του. Εκείνοι όμως το ένιωθαν πως ήμουν χαρούμενη κι απελευθερωμένη από κάθε σκέψη καθημερινή.

Εκείνη τη μέρα γέμισε η πόλη από τις αγκαλιές μας και τα μελαγχολικά μας μάτια, γέμισαν οι δρόμοι από τα γέλια μας και τις αναμνήσεις μας. Εκείνη τη μέρα ανανεώθηκε η ελπίδα μέσα μας για κάτι απροσδιόριστο το οποίο μας ανήκει αλλά δεν το ξέρουμε ακόμη.

Κι άναψαν τα φώτα, απλώθηκε η μοναδική μυρωδιά της νύχτας στην πόλη και ήρθε η υπόσχεση για μια μελλοντική συνάντηση.


«Ξέρεις καλά πως στα παράλογα μπροστά το κόστος δε ρώτησα.»