«Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη…
Δολερά ξεσηκώσανε τ’ άγνωμα πλήθη
κι όσο ο γήλιος να πέσει και νά ’ρθει το δείλι,
το σταυρό σου καρφώσαν κι οχτροί σου κι οι φίλοι»
Κ. Βάρναλης
 |
| Οι δύο λαμπάδες που έφτιαξαν και μου δώρισαν οι υπεύθυνοι από τα δύο εθελοντικά προγράμματα που συμμετέχω. Συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη. |
Τη χθεσινοβραδινή λειτουργία της Σταύρωσης, αν και μεγάλη σε έκταση, τη θεωρώ μία από τις καλύτερες στιγμές του εκκλησιασμού. Η τρεμάμενη από συγκίνηση φωνή του ιερέα μας που έχω συνδέσει από μικρή στο μυαλό μου με τη στιγμή της περιφοράς του Σταυρού, η ανατριχιαστική ηχώ από τους χτύπους στο μάρμαρο ως αναπαράσταση των καρφιών που κάρφωσαν στον Ιησού, η όλη ατμόσφαιρα, τα φώτα που σβήνουν, κάτι λιγοστά κεριά, η σιωπή, η συγκίνηση και τα όμορφα ποιητικά λόγια που ακούγονται κάνουν εκείνες τις στιγμές μοναδικές. Νομίζω πως αξίζει έστω και μία φορά να παραβρεθεί κάποιος τη Μεγάλη Πέμπτη στην εκκλησία, ίσως όχι από την αρχή, ίσως όχι μέχρι το τέλος αλλά τουλάχιστον όταν "βγαίνει" η Σταύρωση.
Για να είμαι ειλικρινής φέτος έτυχε να διαβάσω τα ακριβή λόγια που λέγονται κατά την περιφορά του Σταυρού και θαύμασα την ποιητικότητά τους. Σας τα παραθέτω με ευχές για καλή Ανάσταση, καλό Πάσχα σε εσάς και τους αγαπημένους σας, με φώτιση και υγεία, με πρόοδο και λίγη παραπάνω κριτική σκέψη για όσα συμβαίνουν σε εμάς και τους γύρω μας.«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας
Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς.
Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν Νεφέλαις.
Ῥάπισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ.
Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας.
Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου.
Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ.
Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν».
