« Ἡ δύναμή σου πέλαγο και ἡ θέλησή μου βράχος »
Δ. Σολωμός

«Δε θα γράφεις, όταν δεν έχεις κέφι χρυσό μου κορίτσι, ούτε όταν δεν έχεις τίποτα να πεις.

Δε θα ήταν καλό να βάλουμε στη ζωή μας καταναγκαστικά έργα, όσο μικρά και να ’ναι.»
Γ. Σεφέρης

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Φιλοσοφώντας στη Βιβλιοθήκη

«Ο μόνος τρόπος για να ξαναπάρουμε τη ζωή μας σωστά είναι να τη μάθουμε από το αλφαβήτα, μαζί με κάποιον που δεν ξέρει τίποτα. Μ' ένα παιδί. »
Στρ. Τσίρκας


Παγκόσμια ημέρα φιλοσοφίας σήμερα και βρήκα τους μικρούς μου φίλους συγκεντρωμένους στη δημόσια βιβλιοθήκη  αναμένοντας την έναρξη της σχετικής εκδήλωσης. Ως εθελόντρια (ξέρω τι σκέφτεστε μήπως το έριξα πολύ στον εθελοντισμό; ό,τι κάνει κανείς όλο και κάτι κερδίζει από αυτό, θα σας έλεγα) αναλαμβάνω κι εγώ ενεργό ρόλο στις εκδηλώσεις που διοργανώνουμε στο Παιδικό Τμήμα κάθε Δευτέρα για τα παιδιά άνω των επτά.

Σήμερα διαβάσαμε ένα βιβλίο σχετικό με τη φιλοσοφία και ακούσαμε τόσο τις σκέψεις όσο και τις «φιλοσοφικές» ερωτήσεις των παιδιών. Έπειτα έγινε αντιληπτό μέσα από παιχνίδια και ζωγραφιές πως όσα διαβάσαμε στο βιβλίο γίνονται καθημερινά πράξη αλλά δεν τα παρατηρούμε.

Κοίταζα τα παιδιά και άκουγα τις απόψεις τους που άλλοτε διατύπωναν με ενθουσιασμό πιστεύοντας πως έχουν τα δίκια όλου του κόσμου κι άλλοτε με δισταγμό περίμεναν μια ώθηση, μια προτροπή για να σιγουρευτούν. Τις περισσότερες φορές οι σκέψεις τους έρεαν σε λέξεις αυθόρμητα με περισσότερη συνοχή από τους μεγαλύτερους και με λιγότερη από τα μικρότερα της παρέας μας.

Συχνά στις εκδηλώσεις μας πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελά και να θαυμάζει τις ενέργειες ή τα λόγια των παιδιών που ξέρουν πάντα να σε ξαφνιάζουν ευχάριστα. Κάπως έτσι εξοικειώνομαι και γω με τους μικρούς μου φίλους όπως και αυτοί μαζί μου. Βλέπω πως έχουν αποκτήσει περισσότερο θάρρος μαζί μου τώρα, ύστερα από μερικές συναντήσεις μας και δεν μπορώ παρά δηλώνω περήφανη για τη συμπάθεια που δείχνουν προς το πρόσωπό μου. Αυτό το δηλωτικό «εγώ θέλω να κάτσω δίπλα από την κυρία ....!» αποτύπωσε στα χείλη μου ένα σταθερό χαμόγελο σήμερα.

Εν τέλει, ποτέ δεν έκρυψα πως θεωρώ δύσκολη την επαφή με τα μικρά παιδιά αλλά όταν αυτή επιτευχθεί και ευδοκιμήσει τότε είναι μοναδικά τα οφέλη που σου προσφέρονται. Οπότε ναι! Θα συμφωνήσω με την προαναφερθείσα άποψη του Τσίρκα.


σημ: Ευχαριστώ την Αγριμιώ που με έπεισε να επιμείνω λίγο παραπάνω σε αυτή μου την κίνηση, τη στιγμή που προβληματιζόμουν με τη στάση κάποιας εθελόντριας που υποψιάζομαι πως δεν της γεμίζω το μάτι, γιατί τελικά κατάλαβα πως οι υπόλοιποι "συνάδελφοι" είναι εξαιρετικοί και φιλικότατοι.



10 σχόλια:

  1. Χαίρομαι πολύ για σένα γιατί δείχνεις τόση αγάπη και ενθουσιασμό γι αυτό που κάνεις που δεν μπορεί παρά να με παρασύρει.Είναιι σπουδαίος ο εθελοντισμός,και μπράβο που το επισημαίνεις.Εμένα τουλάχιστον με έκανες να το σκεφτώ σοβαρά(σε θέματα και πράγματα που αγγίζουν εμένα,αλλά στα πλαίσια του)
    Εύχομαι και άλλες τέτοιες συναντήσεις
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να το κάνεις. Όλα εμπειρίες είναι! Όσο θέλεις, όσο αντέξεις, όσο θα συνεχίζει να σε εκφράζει.

      Φιλί!

      Διαγραφή
  2. Τα παιδιά κρύβουν πάντα μια μικρή έκπληξη στο τσεπάκι τους. Και είναι αληθινά και αθώα και αυτό πολλές φορές μας αφοπλίζει. Νομίζουμε ότι τους μαθαίνουμε πολλά και όμως, στο τέλος της ημέρας, αυτά μας έχουν μάθει περισσότερα!
    Όμορφη ημέρα να έχεις κοριτσάκι μου. Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. συμφωνούμε απολύτως. Και σου περνούν τις γνώσεις τους τόσο αβίαστα και φυσικά!

      φιλιά φιλιά

      Διαγραφή
  3. Ναι, αυτό το μικρό αλισβερίσι, πόσο γεμίζει.
    Χαίρομαι πολύ για σένα, μπράβο σου.
    Καλημέρα, καλό μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ε οχι και φιλοσοφία τα μικρά!Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Νιτσε! :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τι κακός!

      Μην αγαπάς τόσο τα παιδιά εσύ...

      Διαγραφή
    2. Καλά κάνω! :p

      Θα κάνω δέηση υπερ παιδίων στην εορτή του Αγίου Ηρώδη! :p

      Διαγραφή
  5. Ξέρεις κάτι; Μόλις μπήκα σπίτι. Από το συνέδριο.. και διάβασα την ανάρτησή σου. Και χαίρομαι τόσο μα τόσο πολύ! Χαίρομαι για την γλύκα και την τρυφερότητα των λόγων σου. Για την αγάπη σου στα παιδιά, που αργά ή γρήγορα θα σε κέρδιζαν. Επειδή λιγάκι ψήσιμο ήθελες.. ήμουν σίγουρη! Τώρα δεν μένει παρά ν'ανοίξεις τα φτερά σου. Πιστεύω τόσο πολύ σ'εσένα, επειδή διακρίνω τις αξίες σου, την αγάπη σου για αυτό που κάνεις. Να συνεχίσεις να μας γράφεις για τις εμπειρίες σου ως εθελόντρια, είναι πολύ σημαντικό. Ειδικά στις δύσκολες αυτές στιγμές της χώρας μας, είναι τόσο μα τόσο σημαντικό να παραμείνουμε Άνθρωποι.

    Φιλί γλυκό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλείται να σχολιάζετε με ευγένεια, παρρησία και ελληνικούς χαρακτήρες :) Ευχαριστώ!