Μανιφέστο υπέρ της Δευτέρας !

«Δεν αξίζουν οι γκρίνιες. 
Και είπαμε πως, αν κάνουμε κάτι, 
θα το κάνουμε μ’ αυτό που έχουμε 
και όχι μ’ αυτά που δεν έχουμε.»
Γ. Σεφέρης

Διάβασα κάπου: "δε σου φταίει η Δευτέρα, τη δουλειά σου μισείς". Και συμφώνησα!

Παραδόξως έχουμε μάθει να χειριζόμαστε καλά την τέχνη του "κατηγορείν" ώστε να απαλλασσόμαστε από τις ίδιες μας τις ευθύνες. Προφανώς και δεν επιλέγουν όλοι το επάγγελμά τους αλλά δε δικαιολογώ όσους συμβιβάζονται με κάτι λιγότερο από αυτό που ήθελαν και είχαν τη δυνατότητα να το κυνηγήσουν.
Ήδη τα αφτιά μου ερεθίζονται από καλοπροαίρετες -και μη- φωνές που λένε πως καλά έκανα που σπούδασα τέσσερα χρόνια μα τώρα πρέπει να βρω μια οποιαδήποτε δουλειά. Επισημαίνω εδώ το ρίγος συγκίνησης που με κατακλύζει από το τόσο ενδιαφέρον των "-και μη-" φωνών!
Είναι κατανοητό πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα μάς απολύει σε μια κοινωνία δίχως να γνωρίζουμε τον τρόπο ένταξής μας σε αυτή αφού βγαίνοντας από μία Σχολή δε ξέρουμε πώς και πού να εφαρμόσουμε όσα έχουμε μάθει. Παρ' όλα αυτά είμαι πεπεισμένη ότι η θέληση είναι εκείνη που προηγείται της γνώσης.

Έπειτα αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη μια βεβιασμένη παραίτηση πριν ακόμη από τη διεκδίκηση των επιθυμιών μας. Ίσως λοιπόν να παρεκκλίνω λίγο από τη λογική της εποχής (όσο κι αν κάποτε με παρασύρει ο πεσιμισμός της) γιατί ένας από τους μεγαλύτερούς μου φόβους είναι να ξυπνήσω ένα πρωινό μισώντας την κάθε μέρα της εβδομάδας. Αναμφισβήτητα το γενικότερο κλίμα της απογοήτευσης μπορεί να σταθεί γοητευτικό για τους περισσότερους μα από τη λίγη ιστορία που ξέρω δε θυμάμαι η μοιρολατρία να συνεπάγεται πρόοδο.

Καταληκτικά, αν με ρωτούσες τι θα ήθελα να κάνω στη ζωή μου θα σου έλεγα πως η απάντησή μου δεν άλλαξε και πολύ από τότε που με ρωτούσαν τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Θέλω το επάγγελμα μου να σχετίζεται με τις σπουδές μου και να ασφικτυεί από Λογοτεχνία. Ίσως να μην είναι σίγουρος ο δρόμος μπροστά μου αλλά υποθέτω πως με κάποιον τρόπο διασχίζεται.

Παραφράζοντας ένα σύνθημα θα έλεγα πως είμαι -ακόμη- της λογικής "τίποτα λιγότερο από τα όνειρά μας".