« Ἡ δύναμή σου πέλαγο και ἡ θέλησή μου βράχος »
Δ. Σολωμός

«Δε θα γράφεις, όταν δεν έχεις κέφι χρυσό μου κορίτσι, ούτε όταν δεν έχεις τίποτα να πεις.

Δε θα ήταν καλό να βάλουμε στη ζωή μας καταναγκαστικά έργα, όσο μικρά και να ’ναι.»
Γ. Σεφέρης

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

«Ανεξήγητο. Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους. 
Όσο και να παίζουν με τα χρώματα, είναι όλοι τους μαύροι.»
Γ. Σεφέρης

Μετά από τις πρόσφατες χαρές που μας χάρισε η ορκωμοσία πετάχθηκαν και οι τελευταίες -ελπίζω!- μάσκες και φορεσιές. Όσο κι αν προσπαθήσεις να τους δικαιολογήσεις πρέπει να το πραδεχτείς για να κρατήσεις μόνο τις καλές στιγμές μαζί τους. Ποιος έχει όρεξη τώρα να φορτώσει το μυαλό του με μολυσμένες σκέψεις; Είναι κρίμα πάντως. Κάποτε να ήταν η καθημερινότητά σου και λίγο έπειτα να μην τους αναγνωρίζεις. Μάλλον έτσι είναι οι άνθρωποι, στις χαρές απομακρύνονται. Στην αρχή τάχα ξαφνιάζεσαι, απογοητεύεσαι μα το συνηθίζεις. Όσοι βέβαια αντέξουν σε αυτό το φρικτό βασανιστήριο αξίζουν την ευγνωμοσύνη σου. Η κολλητή λέει ότι δεν υπάρχει λογική σε αυτό μα την απασχολεί το ίδιο. Λέει επίσης ότι τώρα θα ήθελε να ήταν βράδυ καλοκαιρινό, να ήμασταν στη λίμνη και να ακούγαμε έντεχνα. Έντεχνα έχουμε. Νύχτα είναι. Η λίμνη μας και το καλοκαίρι λείπουν. Κι η κολλητή. Κι εγώ. Πώς η κάθε μας συζήτηση καταλήγει στην Πόλη μας δεν το έχουμε ακόμη καταλάβει...


«Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω 
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω»

5 σχόλια:

  1. Οι λίμνες και τα καλοκαίρια μας είναι και στο μυαλό μας.
    Μην πτοείσαι, θαλασσίτσα, "έξω φυσάει αέρας" και τα ελαφριά και τα ξερίζωτα τα παίρνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μ΄ αρέσει αυτή η εκδοχή της ανεμοθύελλας :)

      καληνύχτες!!

      Διαγραφή
  2. Αυτές οι απροσδόκητες στάσεις με τα κατεβάσματά τους... πώς πονάνε.
    Και σου αφήνουν ένα τεράστιο γμτ να σε κατατρώει.
    Κι ας μην άξιζε στην τελική...

    Μα πάντα θα ηχεί στ' αυτιά σου ο ήχος για την επόμενη αναχώρηση, και πάντα θα κάθεται κάποιος δίπλα σου. Εύχομαι να είναι απ' τους ενδιαφέροντες, ν' αξίζει και να 'χει διάρκεια το κοινό σας ταξίδι. Μην πτοείσαι, όπως λέει κι ο Διονύσης, και μην στενοχωριέσαι, μικρό μου. Μάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι τόσο στεναχώρια όσο απογοήτευση που κάποιες φορές λες ότι γνωρίζεις κάποιον άνθρωπο και τσουπ στα γυρίζει ο άτιμος!

      Φιλιάααα

      Διαγραφή
  3. Να πω ότι δεν σε καταλαβαίνω; Το διαπίστωσα (και το βίωσα) ερχόμενη στο εξωτερικό.
    Να σκέφτεσαι πως τελικά κάποιοι άνθρωποι δεν άξιζαν να παραμείνουν στις ζωές μας.
    Ίσως τους αξίζει να παραμείνουν απλά ένα κομμάτι του παρελθόντος μας, δίνοντας θέση σε ποιο σοβαρά άτομα του μέλλοντός μας :)

    Σ'ευχαριστώ που περνάς από το κουτουκάκι μου, σου χρωστώ μήνυμα.
    Σε φιλώ γλυκά -κι αλμυρά!- από μια βροχερή Μελβούρνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλείται να σχολιάζετε με ευγένεια, παρρησία και ελληνικούς χαρακτήρες :) Ευχαριστώ!