Στην Ι

«Όμως εκεί που δύο φίλοι Μιλούν ή και σωπαίνουν - προπαντός 

τότε - Τρίτο τίποτα δε χωρεί.» 

Οδ. Ελύτης

Συνηθίζουμε να ονομάζουμε φιλία μια σχέση πρόσκαιρη. Οι φίλοι δε γίνονται και ξε-γίνονται όπως λέγαμε παιδιά. Οι φίλοι μένουν άλλοτε με παρουσία έντονη κι άλλοτε διακριτική. Έπειτα από αταίριαστους για μένα ανθρώπους, από ευκαιρίες που έδωσα ή διεκδίκησα κι από αρκετές αποτυχίες και διδάγματα συνάντησα αυτή τη μία φίλη που ξεχωρίζει από τις άλλες μου παρέες. Ίδιες στις πιο απίστευτες σκέψεις μα διαφορετικές στα πιο συνηθισμένα χαρακτηριστικά.

Φιλία είναι να έχεις να τη δεις καιρό και να μοιάζει σα να μην πέρασε μια μέρα. Είναι να την κοιτάζεις στα μάτια ενώ είχες μήνες να κοιτάξεις έτσι τους ανθρώπους. Είναι να έχεις ένα συνεχές και σταθερά αυξανόμενο χαμόγελο όταν βρίσκεσαι δίπλα της.
Πολλά τα ρητά και τα κείμενα προς τιμήν της φιλίας. Ο φίλος όμως επιμένω, φαίνεται από τον τρόπο που θα αντιδράσει στη λύπη σου μα κυρίως στη χαρά σου.
Μαζί του ανακαλύπτεις τον πιο καλό σου εαυτό. Η συζήτηση μαζί του μοιάζει σα να μην τελειώνει ποτέ και ο χρόνος κάθε συνάντησης είναι κάθε φορά τόσο λίγος.
Είναι γεγονός πως δεν μπορούμε να έχουμε πολλούς τέτοιους φίλους στη ζωή μας. Έπειτα θεωρώ πως δε χρειάζεται κανείς παραπάνω από έναν τέτοιο φίλο ή έστω δύο. Οι σιωπές, οι λέξεις, τα βλέμματα και οι αγκαλιές σου δεν είναι για όλους. Εξάλλου δεν μπορούν να τα αντέξουν όλοι. Ίσως να είναι θέμα χημείας ή και όλων των επιστημών μαζί αλλά αν βρεις έναν τέτοιον φίλο που μπορεί κάποτε να σε εκνευρίζει αλλά να σε νοιάζεται, να σε μαλώνει γιατί σε αγαπά, να σε κοιτάζει στα μάτια και να μιλά πίσω από την πλάτη σου όμορφα, να σε εκφράζει και να σε εμπνέει, να συμφωνεί μαζί σου σε πολλά μα να διαφωνεί σε άλλα τόσα, να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, τότε προσπάθησε να μην τα θαλασσώσεις μαζί του γιατί αυτό είναι ευλογία.

Όταν βρίσκεσαι δίπλα σε άτομα που αγαπάς καλύπτεσαι από μια ανεξήγητη λάμψη κι ομορφιά. Τα αδιάφορα παραμερίζουν και τα σημαντικά ισορροπούν περιμένοντας τη σειρά τους. Όλα μοιάζουν πιο αρμονικά εκεί έξω όταν έχεις πλάι σου ανθρώπους που στα δύσκολα χαμογελούν και στα όμορφα νιώθουν ευγνωμοσύνη.

Επόμενη συνάντηση: η ορκωμοσία μας. Χαμόγελα, αγκαλιά, σιωπηλός και συγκρατημένος ενθουσιασμός ακολουθεί την αγαπημένη μας για την εποχή λέξη.

«Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος

Μες στην πόλη σου σαν ξένος, βρε παιδί μου αμάν»