Αδι-έξοδα

«Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.»
Μ. Αναγνωστάκης

Να θέσουμε προτεραιότητες, όνειρα, στόχους. Να τρέξουμε σε αδιέξοδα, να ψάξουμε προβλήματα. Να αλλάξουμε τον κόσμο ή τη χώρα ή έστω τη γειτονιά μας. Να πάρουμε μέρος σε έναν αγώνα καταδικασμένο εμείς οι ηττημένοι ονειροπλάστες. Κι έπειτα να προσπαθήσουμε τίποτα δεν τελείωσε, η ελπίδα ζει σε έναν κόσμο που κυβερνά ακόμη η προηγούμενη γενιά.
Από τα ΚΕΚ στον ΟΑΕΔ κι από κει σε συνεντεύξεις -αν έχεις άτομο πιο εύκολα θα σε πάρουν, λένε. Προγράμματα νέα, νέες «ευκαιρίες», βιογραφικά, επιχορηγήσεις, 5μηνα, κι άλλα προγράμματα κι άλλη εικονική εργασία.
Κρίμα, μας λένε, που πρέπει να πληρώσουμε εμείς το τίμημα. Κρίμα, λένε, που τα πράγματα κατέληξαν εδώ. Ένα τεράστιο και απαρηγόρητο κρίμα στο λαιμό μας.
Και τίποτα δε μεταβάλλεται, κανείς δεν προοδεύει, κανένας δε φαίνεται να θέλει να εξελιχθεί, να βελτιωθεί. Φωνές. Φωνές παντού. Στους δρόμους. Στα σπίτια. Στο ταχυδρομείο. Στα καφέ. Ανάμεσα σε εκνευρισμένους ανθρώπους πώς να ακούσεις τον εαυτό σου; Έπειτα σιωπή, ευκαιρία λες, μα ο θόρυβος δυναμώνει. Τώρα έρχεται από μέσα σου.
Αγώνας για να κρατηθείς από τον εαυτό σου κι από εκείνους που σε νοιάζονται, τους λίγους μα τους σημαντικούς καθώς δεν υπάρχουν για όλους υποστηρικτές. Αγώνας για να σε βρεις ανάμεσα σε άλλους τόσους χαμένους. «Και τώρα;» η ερώτηση που σου καίει τα αφτιά και τα χείλη.

Όπου κι αν βρεθείς, με όποιον κι αν είσαι οι σκέψεις για το μέλλον σού καίνε το μυαλό. Όλοι παρόμοια καίγονται. Τους βλέπεις να σκέφτονται κι άλλοτε να μιλούν, να κόβουν τη συζήτηση στη μέση και να ξεκινούν ένα παραλήρημα προσπαθώντας να θέσουν προτεραιότητες. Σα να μη χωρούν πια οι σκέψεις μέσα τους και ξεπετάγονται άναρχα δίχως σαφές νόημα. Μη νομίζεις ότι οι περισσότεροι τους ακούν αφού κι εκείνοι τακτοποιούν το δικό τους εσωτερικό χάος.
Έτσι έχουμε καταντήσει μια γενιά αλλοπρόσαλλη που μέσα σε τοπία σουρεαλιστικά αναζητάμε τον εαυτό μας πριν καλά καλά μας τον πάρουν κι αυτόν. Και στο τέλος χαμογελάμε γιατί παρ' όλα αυτά είμαστε στα πιο όμορφά μας χρόνια.

"That's me in the corner"