«Νύχτωσε.
Ώρα
πού αναρωτιέται κανείς τι έπραξε στη ζωή του.»
Τάσος
Λειβαδίτης
Στις 22 κλείσαμε τα 22 !
Το πάρτι ξεκίνησε νωρίς το πρωί. Μόλις το ξυπνητήρι χτύπησε το σπίτι γέμισε με τις φωνές του Αριστοφάνη, του Ευριπίδη, του Μνησίλοχου, του Αγάθωνα και άλλων αρχαίων προγόνων.
Ένα χτύπημα στην πόρτα κατά το μεσημεράκι με ξάφνιασε. Τέσσερα χαμογελαστά προσωπάκια τραγουδούσαν κάτι το οποίο δεν πρόλαβα να το ακούσω καθώς αποτύπωνα τα μάτια τους. Μόλις τελείωσαν το τραγούδι, μηχανικά σχεδόν έσβησα το κεράκι αφού κατάφερα να σταματήσω να χαμογελάω και να φυσήξω. Θα σας έλεγα τι ευχήθηκα, μα λένε πως έτσι δεν «πιάνει». Ας είναι λοιπόν.
Μπορεί η μέρα να περιελάμβανε συγκέντρωση και διάβασμα αλλά τα τελευταία μου γενέθλια στην πόλη που αγάπησα έκλεισαν με μια βόλτα στα πιο όμορφα μέρη της. Η απαλή δροσιά που ξέμεινε από τη σύντομη βροχή που προηγήθηκε κάποια στιγμή μέσα στη μέρα, έμοιαζε να ήταν δώρο από το φεγγάρι.
Πήρα αρκετές ευχές. Άλλες πιο αληθινές, άλλες τυπικές. Ήταν όμως και κάτι ευχές που με έκαναν να χαμογελάσω δυνατά.
Οι Άνθρωποί μου εδώ σχεδόν κατάφεραν να καλύψουν τα κενά που δημιουργήθηκαν από την απουσία των άλλων αγαπημένων μου.
Ο χρόνος λοιπόν, για μένα δε θα έπρεπε να ξεκινάει την πρωτοχρονιά αλλά στα γενέθλια του καθενός. Όταν οι ευχές σωπάσουν έρχεται η ώρα για τον απολογισμό. Τι έλαβες, τι έδωσες, τι σου περίσσεψε τελικά. Για μένα η πορεία προς τα 22 ήταν κάτι παραπάνω από όμορφη. Είναι γεγονός ότι ξεφυλλίζοντας λίγο το μυαλό μου σπάνια βρίσκω χωρία που να με βλέπω να πονάω. Ίσως γιατί προσπαθώ να αποτυπώνω
μόνο κυρίως τα καλά. Θεωρώ ότι ο χρόνος αυτός έγινε ανεπαίσθητα τομή για μένα. Περίεργο που το συνειδητοποιώ καθώς δεν μπορώ να το ορίσω συγκεκριμένα αλλά το νιώθω μέσω της μετάλλαξης της σκέψης μου, των συναναστροφών μου, των νέων μου στόχων, του λόγου μου, της συμπεριφοράς μου, της γενικότερης οπτικής μου.
Τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος εν τέλει; Σπαταλάμε τόσο χρόνο για να ορίσουμε τις έννοιες και να τις κατατάξουμε σε ομάδες και έτσι ξεχνάμε να τις νιώσουμε.
Χρόνια μας πολλά!
Μας, γιατί όταν έχεις δίδυμο αδερφό δε νιώθεις ποτέ μόνη, ακόμη κι αν είστε μακριά!!
