Οι γάμοι του ουρανού και της κόλασης

«Η Αντίθεση είναι η αληθινή Φιλία.»

W. Blake

Ο Επίκουρος ή κατά κόσμον Βαγγέλης είναι ο «Άγιος Βασίλης» των βιβλίων. Συχνά μέσω του blog του ανακοινώνει ότι στο τάδε μέρος θα αφήσει κάποια βιβλία κι όποιος θέλει μπορεί να περάσει να τα ξεφυλλίσει, να τα πάρει, να τα κρατήσει ή να τα δώσει με τη σειρά του σε άλλους. Εξάλλου αυτή είναι η λογική του BookCrossing.
Η αλήθεια είναι πως μόνο σκόρπιες πληροφορίες είχα για το σχετικό «κίνημα». Όταν ο Βαγγέλης πρότεινε να μου στείλει κάποιο βιβλίο ξαφνιάστηκα. Έπειτα στάθηκα αναποφάσιστη καθώς είμαι καχύποπτη για τις επαφές μέσω διαδικτύου. Τέλος πείστηκα αφού ζήτησα και τη συμβουλή ενός καλού φίλου που ξέρει από αυτά

Όταν το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου ήμουν ενθουσιασμένη. Όχι τόσο για το όμορφο δώρο όσο για την ανιδιοτέλεια που υπάρχει ακόμη σε μερικούς ανθρώπους. Ακόμη αναρωτιέμαι πώς κάποιοι διατηρούν την ψυχή τους σε μια τέτοια εποχή όπου κυριαρχούν πολλά σκοτάδια στοιβαγμένα. Αν σκεφτεί κανείς πόσο δύσκολα αποχωριζόμαστε τα πράγματά μας θα καταλάβει πόσο σημαντική ήταν η κίνηση του Βαγγέλη.

Προσωπικά, αν εξαιρέσω τα βιβλία που έχω χαρίσει στη βιβλιοθήκη του σχολείου κάποτε ή της πόλης πρόσφατα, σπάνια με θυμάμαι να χαρίζω ένα δικό μου βιβλίο σε κάποιον φίλο (σε άγνωστο δεν τίθεται θέμα). Αντίθετα, έχω δωρίσει πολλά καινούργια βιβλία. Επίσης, έχω δανείσει αρκετά με την ίδια πάντοτε αγωνία αν θα τα φροντίζει κι αν θα τα επιστρέψει. Η αδυναμία μου στα βιβλία καταντά εμμονική. Θεωρώ πως μπορώ να μοιραστώ όλα μου σχεδόν τα πράγματα με φίλους (μην ξεχνάτε πως έχω  δίδυμο αδερφό οπότε έχω μάθει να δίνω) εκτός από τα αγαπημένα μου βιβλία και τον υπολογιστή μου (εκτός αν τα έδινα στον Δίδυμο :D ). Πριν βιαστείτε να με κατακρίνετε, παραδέχομαι πως είμαι αδικαιολόγητη.
 ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ: Η εικόνα των βιβλίων μου μέσα σε κουτιά το προηγούμενο καλοκαίρι της μετακόμισης μετά το τέλος των σπουδών, μου προκαλεί ακόμη πόνο στην ψυχή. Ευτυχώς όλα έφτασαν υγιή (!)

Ωστόσο, μετά από αυτή την κίνηση έχω βάλει κάτω την κοσμοθεωρία μου περί βιβλίων και προσπαθώ να την αναθεωρήσω. Είναι δύσκολο! Το παράδειγμα όμως του Βαγγέλη είναι αξιοζήλευτο κι άξιο προς μίμηση. Βαγγέλη ομολογώ δημόσια πως δε θα χαρίσω αυτό το βιβλίο αλλού γιατί θέλω να έχω κάτι να θυμάμαι από αυτή την πρώτη κίνηση. Ωστόσο, θα διαλέξω ένα από τα δικά μου, που είναι ακόμη πιο δύσκολο για μένα, και θα το χαρίσω σε κάποιον που θα το προσέχει και θα το φροντίζει. Εξάλλου τα βιβλία αναπνέουν. Στις σελίδες τους κρύβουν τις ανάσες όσων τα διάβασαν, όσων τα ξεφύλλισαν, εκείνων που τα επιμελήθηκαν κι αυτών που τα έγραψαν.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ!

ΥΓ: Δε θέλησα να αναφερθώ στο όμορφο περιεχόμενο του βιβλίου γιατί ο σκοπός μου ήταν τα εστιάσω στην κίνηση.
ΥΓ2: Άραγε η νοοτροπία μας θα μας επέτρεπε μια (για αρχή) μικρή βιβλιοθήκη σαν της εικόνας σε κάθε πόλη;