«Θυμάσαι ένα χειμωνιάτικο πρωινό, που ήρθα και σε ξύπνησα χωρίς να με περιμένεις;
Σε πήρα από το χέρι και περπατήσαμε στους δρόμους, μέσα στο κρύο και στη βροχή.»
Αλκ. Παπαδάκη
Δύστροπα και δυσνόητα τα λόγια που περιγράφουν όσα νιώθει μια ψυχή. Τραχιές οι συλλαβές που ανεβαίνουν ανείπωτες στα χείλη. Είναι που ο άνθρωπος έφτιαξε λέξεις γενικές κι αμφίσημες για λόγους ασφαλείας. Τη σιωπή όμως διαλέγει τις περισσότερες φορές. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι λίγοι που μαθαίνουν να αφουγκράζονται τη μελωδία της σιωπής σου. Αυτές οι σπάνιες κι απόκρυφες συζητήσεις εφοδιάζουν με λίγο ακόμη αιώνιο τις ψυχές μας.
Ένα τραγούδι αγαπημένο μαζί με ένα κείμενο που με εκφράζει και μου θυμίζει πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μας απόγευμα :)
καληνύχτα Αριάδνη!! (δε θυμάμαι αν σου έχω πει ποτέ, πόσο μ' αρέσει το όνομά σου!)
ΔιαγραφήΚαμιά φορά ούτε καν η ψυχή δεν μπορεί να βρει τα κατάλληλα λόγια για να εκφραστεί. Είτε επειδή οι λέξεις είναι λίγες γι αυτό που νιώθει, είτε επειδή αν οι λέξεις βρεθούν όλα θα γίνουν πιο αληθινά...Ποιος ξέρει. Κανείς δεν καταλαβαίνει την ψυχή, μόνο την νιώθει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς κι αν γίνουν αληθινά χάνεται λίγο η μαγεία.
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα!!
Λίγοι μπορούν να καταλάβουν τη σιωπή ενός ανθρώπου, και πόσα πολλά λέει μέσα της στην πραγματικότητα! Σου εύχομαι να χεις πάντα δίπλα σου ανθρώπους που να διαβάζουν τη σιωπή σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφή