Ορκωμοσία

«Από’μας θα εξαρτηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Από’μας θα εξαρτηθεί ο παράδεισος ή η κόλαση που θα χτίσουμε. Η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας.»

Οδυσσέας Ελύτης

Έχω αρκετά νέα από τις περασμένες μέρες αλλά θα ξεκινήσω από τα πιο ευχάριστα και συγκινητικά.
Όσοι μπήκατε να μου ευχηθείτε λόγω τίτλου την πατήσατε! Στρέψτε αμέσως τις ευχές σας προς τον Δίδυμό μου!
Ήταν η πρώτη ορκωμοσία στην οποία παραβρέθηκα καθώς δεν ήμουν από εκείνους που πήγαιναν σε ορκωμοσίες από περιέργεια, αφού έλεγα πως όταν ορκιστούν οι φίλοι, ο αδερφός ή εγώ θα μάθω πως είναι. Οι φίλοι δεν ορκίστηκαν ακόμη δυστυχώς ή όσοι ορκίστηκαν δε βόλεψε να παραβρεθώ. Πρώτη φορά λοιπόν και οι περισσότεροι απόφοιτοι ξεχείλιζαν από χαρά και οι συγγενείς τους από άλλη τόση.
Άγχος και χαμόγελα τα συνδύαζαν έξοχα οι μελλοντικοί πτυχιούχοι.
Ο καθηγητής που έδινε τα πτυχία δεν ήταν πάντα ο ίδιος. Κάθε φορά κι ύστερα από ορισμένο αριθμό πτυχίων αναλάμβανε κάποιος άλλος. Η ανακοίνωση για αλλαγή καθηγητή εκλαμβανόταν από τους αποφοίτους άλλοτε με ενθουσιασμό και κάποτε πιο αδιάφορα. Μεγάλη ευλογία για τους καθηγητές που μόλις ακούστηκε το όνομά τους καταχειροκροτήθηκαν κι ας μην ήταν εκείνοι που μοίραζαν βαθμούς αδιακρίτως.
Μεγάλη περηφάνια για το Διδυμάκι που παρελάμβανε το πτυχίο του, που χαιρετούσε τους καθηγητές του, που αποφοιτούσε από τη Σχολή που τόσο αγάπησε, που ορκιζόταν με τους φίλους του.
Οι φωτογράφοι πολλοί αλλά σαν εμένα κανείς επαγγελματίας, διότι οι δικές μου φωτογραφίες δεν ήταν ψυχρές. Δεν υπερβάλλω, η φωτογραφία είναι τέχνη και η τέχνη γίνεται με ψυχή! Βέβαια αν θέλετε να μιλήσουμε για ανάλυση και pixels πάω πάσο...

Πέρασαν κι όλας τέσσερα χρόνια λοιπόν!
Καλή ζωή και καλή συνέχεια στα όνειρά σου!!